مروری اجمالی بر استاندارد ۱۵ حسابداری ایران حسابداری سرمایه‌گذاریها
- استاندارد ۱۵ حسابداری ایران حسابداری سرمایه‌گذاریها سرمایه‌گذاری را اینطور تعریف می کند: نوعی دارایی است که واحد سرمایه‌گذار برای افزایش منافع اقتصادی ازطریق توزیع منافع (به شکل سود سهام، سود تضمین شده و اجاره)، افزایش ارزش یا سایر مزایا (مانند مزایای ناشی از مناسبات تجاری) نگهداری می‌کند.
سرمایه گذاری ها
الف – جاری
الف – ۱ – سریع المعامله در بازار که به روش خالص ارزش فروش نگهداری میگردد
الف – ۲ – سایر سرمایه گذاری های جاری که به روش خالص ارزش فروش یا اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش نگهداری میگردد
**** بر اساس تغییرات استاندارد جدید همه سرمایه گذاری ها باید به صورت تک تک نگهداری میشود
ب – بلندمدت
که به دورش بهای تمام شده یا تجدید ارزیابی نگهداری میگردد که روش تجدید ارزیابی علی الرغم محسناتی که دارد به دلیل پیچیدگی در عمل کمتر استفاده میگردد
شرط انکه یک سرمایه گذاری به بلندمدت طبقه بندی گردد :
۱-قصد نگهداری ان را در بلند مدت داریم
۲-امکان واگذاری ان در کوتاه مدت وجود ندارد
***** نکته : این استاندارد مخصوص کلیه سرمایه گذاری ها میباشد و استاندارد ۲۰ و ۲۳ و ۱۸ فقط برای صورت های مالی تلفیقی و یا مجموعه مورد استفاده قرار میگیرد
روش خالص ارزش فروش :
شناخت اولیه : به بهای تمام شده
تجدید شناخت : خالص ارزش فروش
قطع شناخت : بهای دفتری
موارد زیر در استاندارد ۱۵ حسابداری ایران حسابداری سرمایه‌گذاریها مورد بحث قرار نمی‌گیرد:
الف. مبانی شناخت درآمدهایی که به‌صورت سود تضمین شده، سود سهام و غیره از سرمایه‌گذاریها عاید میشود (رجوع شود به استاندارد حسابداری شماره ۳ با عنوان درآمد عملیاتی).
ب . سرمایه‌گذاری در واحدهای تجاری فرعی و وابسته در صورتهای مالی تلفیقی.
ج . سرمایه‌گذاریهای خاص ازجمله ابزارهای مالی پیچیده.
د . سرمایه‌گذاریهایی که توسط طرحهای مزایای بازنشستگی و مؤسسات بیمه عمر انجام میشود.
ﻫ . سرمایه‌گذاری در املاک.
