انواع اندوخته در حسابداری

اندوخته: در لغت به معنی جمع کردن، پس انداز کردن و فراهم آوردن است.

 

اندوخته ها عبارتند از بخشی از سود واحد تجاری که بر اساس الزامات قانونی یا تصمیم مجمع عمومی صاحبان سهام و به لحاظ حمایت از منافع بستانکاران واعتبار دهندگان(سهامداران) و یا ایجاد منابع لازم برای طرح های توسعه آتی در نظر گرفته می شود و در طول دوره محدودیت قابل توزیع بین سهامداران نمی باشد.

 

حسابی است با ماهیت بستانکار، جزو گروه حقوق صاحبان سهام که در صورت وجود سود در پایان دوره مالی از حساب سود(زیان) جاری حاصل می شود.

 

نکته: باید توجه داشت که اندوخته بصورت مصوبه در هیأت مدیره تأیید و یا در اساسنامه شرکت منعکس شده باشد و در صورت بستن حسابهای موقت و مشاهده زیان این امر قابل اجرا نمی باشد.

 

انواع اندوخته ها در حسابداری

 

۱- اندوخته قانونی:( الزامات و محدودیتهای قانونی) تقویت بنیه مالی موسسه

۲- اندوخته احتیاطی سرمایه ای:( برای مصارف عمومی و احتیاطی) افزایش سرمایه

۳- اندوخته توسعه و تکمیل:( برای مقاصد خاص) به منظور پیشبرد اهداف وخط مشی موسسه وافزایش توان تولید و تشویق کار وروحیه کاری و…

۱- اندوخته قانونی: هیئت مدیره هر شرکت مکلف است هر ساله ۵ درصد(ماده۱۴۰ قانون تجارت) از سود خالص شرکت را با عنوان اندوخته قانونی برای تقویت بنیه مالی موسسه با عنوان اندوخته قانونی اختصاص دهند و ذخیره نماید. همین که اندوخته قانونی به ۱۰ درصد کل سرمایه شرکت رسید، ذخیره‌کردن آن اختیاری است.

۲- اندوخته احتیاطی سرمایه ای: اندوخته احتیاطی بعنوان پشتوانه ای جهت بازپرداخت تعهدات به اشخاص ثالث و بستانکاران درنظر گرفته میشود.

۳- اندوخته توسعه و تکمیل: اندوخته طرح وتوسعه مهمترین اندوخته اختیاری است که اگربامجوز وزارت صنایع انجام شود از پرداخت مالیات نیز معاف میباشد.

نکته: مطابق قانون مالیاتهای مستقیم ماده ۱۳۸شرکتهای صنعتی می توانند تا ۵۰% از سود ابرازی برای توسعه وایجاد واحدهای صنعتی جدید به  شرط کسب مجوز از وزارت صنایع و معادن وتصویب مجمع عمومی سالیانه اختصاص دهند واز پرداخت مالیات معاف  می باشد.

1 دیدگاه برای “انواع اندوخته در حسابداری”

یک دیدگاه ثبت کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *